როდესაც პეტროვების ოჯახმა რემონტი დაიწყო, არაფერი უჩვეულოს არ წინასწარმეტყველებდა.
მათი ძაღლი, ბონი, ყოველთვის მშვიდი იყო – კეთილი, მოსიყვარულე და არასდროს აგრესიული.
მაგრამ როგორც კი მუშებმა ხელსაწყოები მისაღები ოთახის კედელთან მიიტანეს, ძაღლი მოულოდნელად ფრთხილი გახდა.
მან ღრენა დაიწყო, შემდეგ კი იმავე ადგილას გააფთრებით ყეფა, თითქოს იქ ვიღაც იდგა.
თავიდან პატრონებს ეგონათ, რომ ბონი ბურღის ხმაზე ან საღებავის სუნზე რეაგირებდა.
მაგრამ ღამითაც კი, როცა ყველაფერი წყნარი იყო, ძაღლი კედელთან იჯდა და ჩუმად წუწუნებდა.
რამდენიმე დღის შემდეგ, ეკიპაჟი კედლის სწორედ იმ ნაწილს მიაღწია.
როდესაც თაბაშირმა ნგრევა დაიწყო, ერთ-ერთმა მუშამ გაკვირვებულმა წამოიძახა:
„ჰეი, აქ რაღაც არის!“
აგურის ქვეშიდან ძველი ძაღლის საყელო აღმოაჩინეს.
ის მტვრით იყო დაფარული, მაგრამ ლითონის ფირფიტაზე გრავიურა აშკარად იკითხებოდა:
„ბონი“.
პატრონი გაფითრდა – მის ძაღლს იგივე სახელი ჰქონდა.
მათ ბონი თავშესაფრიდან სულ რაღაც ერთი წლის წინ იშვილეს, სადაც, პერსონალის თქმით, ის უბრალოდ „ქუჩაში იპოვეს“.
მოგვიანებით გაირკვა, რომ სახლის წინა პატრონებს მართლაც ჰყავდათ იგივე სახელის მქონე ძაღლი, რომელიც ზუსტად ათი წლის წინ გაუჩინარდა.
ახლა ბონი აღარ ყეფს კედელზე.
ის მშვიდად წევს ხალიჩაზე — ზუსტად იქ, სადაც ოდესღაც წინა ძაღლის ძველი თასი იდგა.
