„კედლები ჩურჩულებდა… შემდეგ კი გასკდა.“ 🕳️👁️ მეგონა, რომ უბრალოდ სახლი დაჯდა – სანამ ჩრდილები არ გადაადგილდებოდა და კედელი არ ჩამოინგრა. რაც გადმოიღვარა, არც ლპობა იყო და არც ვირთხები… არამედ ის, რისთვისაც არავინ იყო მზად. ასობით ფუნტი. წლების განმავლობაში ყალიბდებოდა. და დამნაშავე? წარმოუდგენელია. სრული ისტორია ქვემოთ მოცემულ სტატიაშია 👇
ყველაფერი ღამით სუსტი შრიალით დაიწყო – რბილი, თითქმის რიტმული ხმა, თითქოს კედლებში ღრმად ჩამალული ჩურჩული. თავიდან, სახლის დაჯდომისას ყურადღებას არ ვაშორებდი. ბოლოს და ბოლოს, ძველი სახლები ჭრიალებს და კვნესის, არა?
მაგრამ ეს განსხვავებული იყო.
ხმები მუდმივი ხდებოდა. ზოგჯერ თაბაშირის უკან ფხაჭნის ან კაკუნის ხმას ჰგავდა. ზოგჯერ, დავიფიცე, რომ დერეფანში პაწაწინა ჩრდილებს ვხედავდი – სწრაფ, წარმავალ ფორმებს, რომლებიც ფოკუსირებამდე ქრებოდნენ. შემდეგ დადგა ის მომენტი, რომელიც არასდროს დამავიწყდება: სტუმრების ოთახიდან ხმამაღალი ჭრიალი, რასაც მტვრის უეცარი ღრუბელი მოჰყვა.
კედლის ერთი მონაკვეთი ჩამოინგრა.
ღიობიდან გადმოღვრილმა სითხემ გული გამიჩერა. ეს არ იყო ობი, მღრღნელები ან რამე ისეთი, რასაც ველოდი. ეს იყო… მუხუდოები. ათასობით.
ასე დაიწყო საიდუმლოს ამოხსნა, რომელმაც არა მხოლოდ მე, არამედ ინტერნეტიც კი გამაოგნა.
რა იმალებოდა თაბაშირ-მუყაოს უკან
პანიკაში ჩავარდნილმა მავნებლების კონტროლის სამსახურს დავურეკე, დარწმუნებული ვიყავი, რომ შემოსევა გვქონდა. მაგრამ ჩამოსულ ტექნიკოსს არც მწერები და არც მღრღნელები არ აღმოაჩნდა. სამაგიეროდ, მან გაცილებით უცნაური რამ აღმოაჩინა.
კედლების შიგნით – და ჭერის ნაწილებშიც კი – მუხუდოების უზარმაზარი საწყობები იყო. ფრთხილად ჩასმული. მჭიდროდ შეფუთული. ზოგიერთი ადგილი იმდენად მჭიდროდ იყო ჩაკეტილი, რომ მათი გათავისუფლებისთვის ძალისხმევა იყო საჭირო.
საერთო ჯამში? 700 ფუნტზე (320 კილოგრამზე მეტი) მუხუდო ამოიღეს კონსტრუქციიდან.
ტექნიკოსმა, გამოცდილმა პროფესიონალმა, აღიარა, რომ კარიერაში მსგავსი რამ არასდროს ენახა.
ბუმბულიანი დამნაშავე აკვიატებული ჰობით
გამოდის, რომ მუხუდოები ციყვების ნამოქმედარი არ იყო, როგორც თავდაპირველად ბევრს ეგონა. ნამდვილი დამნაშავე გაცილებით ცბიერი იყო – ფრინველი, რომელსაც მუხუდოს კოდალა ჰქვია. ცნობილია თავისი უჩვეულო შეგროვების ჩვევებით, ამ ჭკვიანმა არსებამ ჩვენს სახურავსა და კედლებზე პატარა ნახვრეტები გაბურღა საკვების მარაგის შესანახად.
წლების განმავლობაში – დიახ, წლების განმავლობაში – მან ჩვენი სახლის ნაწილები დახვეწილ, დამალულ საკუჭნაოდ აქცია.
საბედნიეროდ, დიდი სტრუქტურული დაზიანება არ ყოფილა, თუმცა შეკეთება ნამდვილად საჭირო იყო. ფრინველმა, ზამთრის გადარჩენის მცდელობისას, უნებლიეთ ვირუსული სენსაცია შექმნა.
როდესაც ბუნება შემოდის
ის, რაც გვიან ღამით საშინელი ხმით დაიწყო, ბუნების შეუპოვრობისა და გამომგონებლობის განსაცვიფრებელ შეხსენებად იქცა. ზოგჯერ ღამეებს ისევ ფხიზლად ვწევარ და ვფიქრობ, კედლების მიღმა კიდევ რამე იმალება. მეტი პაწაწინა სიურპრიზი. მეტი ჩურჩულით შეხსენება იმისა, რომ ყოველთვის მარტო არ ვართ იმ ადგილებში, რომლებიც, ვფიქრობთ, რომ საუკეთესოდ გვესმის.
მას შემდეგ ცოტა უფრო ფრთხილი გავხდი… და ბევრად უფრო ცნობისმოყვარე.
რადგან თუ ჩემს კედლებს შეეძლო მუხის მთის დამალვა, ვინ იცის, რა შეიძლება იყოს შენს კედლებში დამალული?
