დღე ჩვეულებისამებრ დაიწყო. კლარა საავადმყოფოს დერეფანში ჩქარი ნაბიჯით მიდიოდა, სამედიცინო დოკუმენტაციის დასტას ეჭიდებოდა. ეს მისი მესამე ცვლა იყო, დაღლილობა, ხელის სადეზინფექციო საშუალების და სავაჭრო აპარატიდან გამოსული ყავის სუნი – ყველაფერი ერთ დაუსრულებელ ნაკადად იდგა. მისი ოთახი რიგში ბოლო იყო და შიგნით ახალი პაციენტი იწვა, რომელიც ავარიის შემდეგ ღამით მოიყვანეს. შუახნის მამაკაცი, ხელები შეხვეული, სუსტი, მაგრამ გონზე მყოფი.
ის მშვიდად გამოიყურებოდა, თითქმის გულგრილად. მისი მზერა პირდაპირი იყო, მაგრამ დაღლილი, თითქოს ყველაფერი გადაეტანა. როდესაც კლარა შევიდა, მან ჩუმად დაუქნია თავი.
„დილა მშვიდობისა, ბატონო ჰეილ“, – თქვა მან და დოკუმენტებს ამოიღო. „სხვა განყოფილებაში გადაყვანის დოკუმენტებს უნდა მოვაწერო ხელი“.
მან თავი დაუქნია და კალმის აღებას ცდილობდა. თითები აუკანკალდა. კლარამ, უფიქრად, მაგიდა გადაწია და ფურცლის დაჭერაში დაეხმარა. ხელი მოაწერა, ამოისუნთქა და ჩუმად მადლობა გადაუხადა.
„თქვენ აქედან არ ხართ, არა?“ „ჰკითხა მან და საუბრის გაგრძელებას ცდილობდა.
„არა… უბრალოდ გამვლელია“, უპასუხა მან მსუბუქი ღიმილით. „ზოგჯერ გზები სხვა მიმართულებით მიგიყვანს, ვიდრე დაგეგმე.“
რატომღაც, ამ ფრაზამ მასზე დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა. მის ხმაში რაღაც ნაცნობი ჩანდა, მაგრამ კლარას ყურადღება არ მიუქცევია. სამუშაო ჩვეულებრივად გაგრძელდა – არტერიული წნევის გაზომვა, კათეტერის შემოწმება, სახვევის შეცვლა. ყველაფერი სიის მიხედვით.
როდესაც ის ოთახიდან გავიდა, კოლეგამ დერეფანში დაუძახა:
„იცი ვინ არის ეს?“
„ღამის ცვლის პაციენტი. რატომ?“
„კარგი, სულ ესაა. ის იგივე ადამიანია, ვინც ექვსი თვის წინ ბავშვთა სახლის აღსადგენად ფული შევაგროვეთ. არქიტექტორი, რომელმაც დააპროექტა, მაგრამ თავადაც ავარიაში მოყვა გახსნისკენ მიმავალ გზაზე.“
კლარა გაშეშდა. მას ეს ამბავი გაახსენდა – მისი უმცროსი და სწორედ იმ ბავშვთა სახლში გაიზარდა. მთელი ქალაქი მაშინ ამ კაცზე საუბრობდა: მან ბავშვთა სახლი საკუთარი ფულით ააშენა, ერთი წყაროს გარეშე.
ის ოთახში დაბრუნდა. კაცი უკვე ეძინა. საწოლთან მაგიდაზე კალამი იდო – ზუსტად ის, რომელსაც ქაღალდებზე ხელის მოსაწერად იყენებდა. კლარამ ფრთხილად აიღო და უცებ ლულაზე ამოტვიფრული წარწერა შენიშნა:
„მათთვის, ვისაც ჯერ კიდევ სიკეთის სჯერა“.
