ივანოვების ოჯახი ქალაქის გარეუბანში, წყნარ უბანში ცხოვრობდა. მათი სახლი, პატარა ბაღი და მყუდრო ვერანდა – ყველაფერი იდეალურად ჩანდა. თუმცა, რამდენიმე კვირის განმავლობაში, ისინი ყოველ დილით ეზოში უცნაურ ნაკვალევს პოულობდნენ. პატარა, თითქმის ადამიანის მსგავს, მაგრამ ძალიან თხელ და ვიწრო ადგილებს. ზოგჯერ, ღობეზე კლანჭების კვალი, თითქოს ვიღაც ცდილობდა მათზე აძრომას.
თავიდან, ეგონათ, რომ ეს მეზობელი სახლის ბავშვები იყვნენ. შემდეგ, ცხოველები. მაგრამ ერთ დილით, პატარა ნივთები გაქრა: სათამაშოები, კატის თასი, მებაღეობის ხელთათმანები. შემდეგ ოჯახის უფროსმა გადაწყვიტა სათვალთვალო კამერის დაყენება.
პირველ ღამეს არაფერი უჩვეულო არ მომხდარა. მეორე ღამეს – სიჩუმე. ხოლო მესამეზე, კამერა გაითიშა. როდესაც ოჯახი დილით კადრების სანახავად დაჯდა, ყველა გაიყინა.
მთვარით განათებულ ეკრანზე ეზოში სილუეტი მოძრაობდა. არც ადამიანი და არც ცხოველი – რაღაც შუალედური. დაბალი, გრძელი ხელებით, ის ნელა, თითქმის ჩუმად მოძრაობდა. ხელში… სათამაშო ეჭირა.
ცოლი იკივლა და ბავშვები შეშინდნენ. ქმარმა, ურწმუნოდ, კადრები ხელახლა გადაახვია. არსება ვერანდას მიუახლოვდა, ფრთხილად დადო სათამაშო კიბეზე და ღობის უკან გაუჩინარდა.
როდესაც დილით ეზოში გავიდნენ, სათამაშო მართლაც იქ იყო – დათუნია, ძველი და მტვრიანი. არავინ იცოდა, საიდან მოვიდა.
ოჯახმა გადაწყვიტა მეორე კამერის დაყენება, სხვა კუთხით. მომდევნო ღამეს სილუეტი კვლავ გამოჩნდა – ამჯერად ფანჯარასთან იდგა, თითქოს შიგნით იყურებოდა. კამერამ დააფიქსირა, როგორ ასწია ხელი, თითქოს ხელს იქნევდა და ნელ-ნელა სიბნელეში გაუჩინარდა.
ამის შემდეგ ოჯახი გადავიდა საცხოვრებლად. ახალ სახლში, ახალ უბანში. თუმცა, ზოგჯერ ბავშვები ამბობენ, რომ ღამით ფანჯრის მიღმა ერთსა და იმავე დათუნიას ხედავენ.
ამბავი სოციალურ ქსელებში ვირუსულად გავრცელდა. ზოგი დარწმუნებულია, რომ ეს მონტაჟი ან დამთხვევა იყო. სხვები ამტკიცებენ, რომ ეზოებში ხშირად ხდება ისეთი რამ, რაც უმჯობესია შეუმჩნეველი დარჩეს.
მაგრამ ვინც არ უნდა ყოფილიყო, ერთი რამ ცხადია: ზოგჯერ კამერა არა მხოლოდ სიმართლეს აჩვენებს, არამედ იმასაც, რაც ჯობია არასდროს ნახოთ.
