ისტორიკოსები მიჩვეულები არიან მოულოდნელ აღმოჩენებს, მაგრამ ეს აღმოჩენა ძალიან უცნაური ჩანდა იმისთვის, რომ სიმართლე ყოფილიყო. ყველაფერი ევროპულ არქივში დაიწყო, სადაც მკვლევართა ჯგუფი მეორე მსოფლიო ომის მასალებს ციფრულად ამუშავებდა.
დღესდღეობით მათ ხელში ათასობით საქაღალდე, ოქმი და ანგარიში გადიოდა. მაგრამ ერთ დღეს, ჰანამ, ასპირანტმა, მოსაწყენ ქაღალდებს შორის შენიშნა თხელი, უნიშნო პაკეტი. ის რაციონირების ჩანაწერებსა და ყაზარმების შეკეთების ანგარიშებს შორის იყო დამალული – თითქოს ვიღაც ცდილობდა მის რუტინაში შენიღბვას.
როდესაც მან საქაღალდე გაშალა, გაყვითლებული გვერდები წარწერით „Streng Geheim“ – „მკაცრად საიდუმლო“ – ამოვარდა.
პირველ რამდენიმე გვერდზე იყო ცხრილები გაუგებარი სიმბოლოებით, შემდეგ კი უცნაური მანქანების სქემები, რომლებიც როგორც რადიოებს, ასევე გენერატორებს ჰგავდა. რაც უფრო დეტალურად ჩაუღრმავდნენ მკვლევარები, მით უფრო ნათელი ხდებოდა: ეს არ იყო იარაღის შემუშავება. ეს სხვა რამ იყო.
პროექტს კოდური სახელი ჰქონდა „ნებელი“ – „ნისლი“.
დოკუმენტებში აღწერილი იყო „რეალობის აღქმის დამახინჯების ტექნოლოგია“. აღწერილობის თანახმად, მოწყობილობას უნდა შეექმნა ერთგვარი ხელოვნური ნისლი – არა ატმოსფერული, არამედ „კოგნიტური“. ნისლის ეფექტებში მოქცეული ადამიანები ხედავდნენ იმას, რაც არ არსებობდა ან დროის შეგრძნებას კარგავდნენ.
გაუარესდა სიტუაცია. ანგარიშებში აღირიცხა „სუბიექტების სუბიექტური გამოცდილება“. ტესტირებისთვის გამოყენებული მოხალისეები და პატიმრები აღწერდნენ საოცრად მსგავს ხილვებს:
დაუსრულებელი გვირაბი, განათებული მკრთალი ნათურებით.
მათ უკან ნაბიჯების ხმა ისმოდა, თუმცა იქ არავინ იყო.
ჩურჩული ენაზე, რომელიც არ იცოდნენ, მაგრამ ესმოდათ.
დერეფნის ბოლოს კარი, რომლის გაღებაც არავის ჰქონდა დრო.
ზოგიერთი სუბიექტი რამდენიმე საათის შემდეგ დაბრუნდა ძლიერი შოკის მდგომარეობაში. სხვები რამდენიმე წუთის შემდეგ ისევ გამოჩნდნენ ჭაღარა თმით და მოგონებების გარეშე. რამდენიმე სრულიად გაქრა.
არქივში მეცნიერები კამათობდნენ: შეიძლებოდა ეს ყოფილიყო ბლეფი, ფსიქოლოგიური თამაში, თაღლითობა? მაგრამ დოკუმენტები ძალიან დეტალურად გამოიყურებოდა: ანგარიშები, ოფიცრების ხელმოწერები, ტექნიკური ნახაზები.
ერთ-ერთ ფურცელზე შემაშფოთებელი ჩანაწერი იყო:
„ტესტი #14. სუბიექტმა განაცხადა, რომ ჩვენგან განსხვავებული სამხედრო ფორმებით გამოწყობილი ადამიანები დაინახა. სიმბოლიკა უცნობია. სუბიექტმა განაცხადა: „მათ თქვეს, რომ მომავალში გველოდებიან.“
კითხვისას მკვლევარები სულ უფრო და უფრო პირქუში ხდებოდნენ. ბოლო გვერდებზე პროექტის შეჩერებისა და მასალების განადგურების ბრძანება იყო მოცემული. მიზეზი მშრალად იყო მითითებული: „შედეგები მიუღებელია“.
მაგრამ ფაილში კიდევ ერთი დოკუმენტი იყო ჩასმული, ნომრისა და შტამპის გარეშე. ისეთი შთაბეჭდილება იქმნებოდა, თითქოს საქაღალდეში ფარულად იყო დამალული.
ეწერა:
„ტესტი #27. სუბიექტი საღამოს 9:15 საათზე გაუჩინარდა“. საღამოს 9:16 საათზე კომპლექსის დერეფანში 2025 წლის სამხედრო ფორმაში გამოწყობილი მამაკაცი გამოჩნდა. მისი სახე უცნობი იყო. მის მიერ თან მყოფ დოკუმენტებში თანამედროვე გერმანულ ენაზე დაწერილი წერილები იყო. მასალები კონფისკებულია.
ჰანამ ფურცლიდან თავი ასწია. ხელები უკანკალებდა. ოთახში არავინ ბედავდა ლაპარაკს.
„ეს ყალბია“, – თქვა ერთ-ერთმა პროფესორმა, მაგრამ მისი ხმა ყოყმანის ტოლფასი იყო.
დანარჩენებმა ერთმანეთს მზერა გაცვალეს: თუ ეს სიმართლე იყო, მაშინ „ნისლის პროექტი“ არა მხოლოდ ცნობიერებაზე გავლენის მოხდენის, არამედ დროში რღვევის შექმნის მცდელობა იყო.
ჯგუფი მომდევნო კვირას გეგმავდა მათი აღმოჩენის შესახებ ნაშრომის გამოქვეყნებას. მაგრამ შემდეგ ყველაფერი უცნაურად დაიწყო.
ჰანამ კოლეგას აღიარა, რომ ზედიზედ რამდენიმე ღამე ერთი და იგივე სიზმარი ესიზმრებოდა. ის გრძელ დერეფანში მიდიოდა, რომელიც მოციმციმე შუქებით იყო განათებული. დერეფნის ბოლოს კარი იდგა. კარს მიღმა ნაბიჯების ხმა ისმოდა. ხმები კი ამბობდნენ:
„თქვენ კითხულობთ ჩვენს ჩანაწერებს“.
როდესაც გაიღვიძა, ეგონა, რომ ოთახში ნესტიანი ბეტონისა და ჟანგის სუნი იდგა.
