ემილი ყოველთვის ოცნებობდა ბუნებაში ცხოვრებაზე, ქალაქის აურზაურისგან შორს. ჯეკზე დაქორწინების შემდეგ, ისინი გადავიდნენ მყუდრო ძველ სახლში, პატარა სოფლის გარეუბანში, რომელიც გარშემორტყმული იყო გორაკებით, მინდვრებითა და ტყეებით. მათ პატარა ფერმა დააარსეს – რამდენიმე ქათამი, ორი თხა და, რაც მთავარია, ემილისთვის, ცხენი სახელად ლუნა.
ლუნა მხოლოდ შინაური ცხოველი არ იყო. ის ნამდვილი თანამგზავრი იყო. ჭკვიანი, მგრძნობიარე და წარმოუდგენლად მიჯაჭვული პატრონზე, მას სიტყვასიტყვით შეეძლო საკუთარი განწყობის შეგრძნება. როდესაც ემილი დაორსულდა, ლუნა მის ჩრდილად იქცა – ის არასდროს შორდებოდა მას, მუდმივად აწვებოდა მუცელს, თითქოს იქ პაწაწინა გულისცემა ესმოდა.
მაგრამ ყველაფერი შეიცვალა მშობიარობამდე რამდენიმე კვირით ადრე.
ეს მოხდა თბილ შემოდგომის საღამოს. ემილი მინდორში გავიდა ლუნას სანახავად და სუფთა ჰაერზე მოკლე გასეირნებაზე. მზე ჩადიოდა, ჰაერი მშვიდი და სუფთა იყო.
და უცებ – მწვავე ტკივილი. ის დაიხარა, ღობეს ჩაეჭიდა. ეს არ იყო ჩვეულებრივი სისუსტე – ეს იყო შეკუმშვები. ძალიან ადრე. და ძალიან მკვეთრი.
ტელეფონი ისევ სახლში იყო. ჯეკი რამდენიმე დღით წასული იყო საქმეებზე. უახლოესი მეზობლები თითქმის ერთი კილომეტრის მოშორებით იყვნენ. ემილის კი სიარული აღარ შეეძლო.
ის ბალახში მუხლებზე დაეშვა და სუნთქვის აღდგენას ცდილობდა. პანიკამ მკერდში მოიცვა. ლუნა თითქმის მაშინვე მიუახლოვდა. აშკარად შეშფოთებული იყო. რამდენიმე წამით მის გვერდით იდგა და შემდეგ… მოულოდნელად შებრუნდა და გაქრა.
დაახლოებით ათი წუთი გავიდა. ემილი თითქმის გონებას კარგავდა, როდესაც უეცრად ნაცნობი ღრენა გაიგო. ლუნა დაბრუნდა. კბილებში ეჭირა… ტელეფონი.
როგორ იპოვა? როგორ აიღო? შეუძლებელი იყო იმის თქმა. მაგრამ ტელეფონი მუშაობდა. ოდნავ დაკაწრული, მაგრამ ხელუხლებელი. კანკალებდა ხელები და ემილიმ სასწრაფო დახმარების სამსახურს დაურეკა. აუხსნა, სად იყო და რა ხდებოდა. დისპეტჩერმა უთხრა, რომ სიმშვიდე შეენარჩუნებინა – დახმარება მოდიოდა.
მიწაზე წოლისას ლუნა გვერდიდან არ შორდებოდა. ის მის გვერდით დაწვა, სხეულით ფარავდა, თითქოს ხვდებოდა, რომ პატრონს მარტო ვერ დატოვებდა. დრო გადიოდა. ტკივილი ძლიერდებოდა.
როდესაც სასწრაფო დახმარების მანქანა მოვიდა, მაშველები შოკირებულები იყვნენ: ორსული ქალის გვერდით დიდი ცხენი იწვა, რომელიც არავის უშლიდა ხელს მიახლოებაში, სანამ ემილიმ არ ჩასჩურჩულა: „კარგია, გოგო… ისინი ჩვენია“.
საავადმყოფოში ემილიმ ჯანმრთელი, თუმცა ოდნავ ნაადრევად დაბადებული გოგონა გააჩინა. მას ჰოუპი დაარქვეს.
როდესაც ჯეკი დაბრუნდა, პირველი, რაც გააკეთა, ლუნასთან მივიდა. კისერზე ჩაეხუტა და ცრემლები წამოუვიდა. მას შემდეგ ლუნა ადგილობრივ ლეგენდად იქცა – ცხენი, რომელმაც ორი სიცოცხლე გადაარჩინა.
ემილი ყოველწლიურად ამ ამბავს უყვება თავის ქალიშვილს: „შენ დაიბადე, რადგან ერთმა ცხენმა შეუძლებელი გააკეთა – მან გადაგვარჩინა“.
