ლორამ ორსულობის ბოლო კვირები მარტო გაატარა. მისი ქმარი, ალექსი, ხანგრძლივ მივლინებაში იმყოფებოდა. ის ყოველ საღამოს ურეკავდა, გამამხნევებელ სიტყვებს აძლევდა და მალე დაბრუნებას ჰპირდებოდა.
„მოიცადე, ძვირფასო. შენთვის და ბავშვისთვის ვმუშაობ“, – უთხრა მან ტელეფონში.
ლორას სჯეროდა, მიუხედავად იმისა, რომ რთული იყო. ორსულობა ადვილი არ იყო და ის ოცნებობდა, რომ ის ყველაზე მნიშვნელოვან მომენტში ხელს უჭერდა.
როდესაც კონტრაქციები დაიწყო, ლორამ სასწრაფო დახმარება გამოიძახა. სამშობიაროში ცივი შუქებითა და ექიმების ხმაურით დახვდნენ. საათები გაჭიანურდა, სანამ საბოლოოდ ბავშვის პირველი ტირილი არ გაიგო.
„გილოცავ, ბიჭი გეყოლება!“ – თქვა ბებიაქალმა.
ლორა სიხარულის ცრემლებს ღვრიდა, შვილს მკერდზე ეჭირა. ამ მომენტში რამდენიმე ფოტო გადაიღეს მისი დოკუმენტებისა და ალბომისთვის.
მან გადაწყვიტა, ერთ-ერთი მათგანი სოციალურ ქსელში გამოექვეყნებინა.
რამდენიმე საათის შემდეგ, ფოტოს ქვეშ კომენტარები დაიწყო. მაგრამ ერთ-ერთმა მათგანმა გული გაუჩერა:
„ვინ არის ეს შენს გვერდით?“
ლორამ ფოტო გააფართოვა. ფონზე, მინის ტიხრის მიღმა, მამაკაცი იდგა. მას სამედიცინო ხალათი ეცვა, მაგრამ ნიღბის გარეშე. ის პირდაპირ მას უყურებდა და იღიმოდა.
ეს ალექსი იყო.
ლორა კანკალებდა, როდესაც ფოტოს უყურებდა. მაგრამ ის ათასობით მილის მოშორებით უნდა ყოფილიყო! გუშინ ტელეფონით ისაუბრეს და ის ამტკიცებდა, რომ სხვა ქვეყანაში იმყოფებოდა.
მან ფოტო ექიმებს აჩვენა. მათ ერთმანეთს გადახედეს და თქვეს, რომ იმ დღეს პერსონალიდან არავის უმუშავია ასეთი სახით.
ლორამ მთელი ღამე ვერ დაიძინა. თავში კითხვები უტრიალებდა: ფარულად ჩამოვიდა? მთელი ამ ხნის განმავლობაში აქ იყო? თუ…
მეორე დილით ალექსმა ვიდეოზარით კვლავ დაურეკა. მის უკან ფონი იგივე ოფისი იყო, იგივე საქმიანი მოგზაურობა.
„როგორ ხარ? როგორ არის ბავშვი?“ გაიღიმა მან.
ლორამ მას შეხედა, არ იცოდა, ეთქვა თუ არა ფოტოს შესახებ. რადგან გულის სიღრმეში გრძნობდა, რომ მათ ცხოვრებაში იყო საიდუმლო, რომლის გამხელაც ის ჯერ არ იყო მზად.
